Doelstellingen

Niet zelden stopt een sessie poëzie genieten of poëzie-initiatie bij de opdracht tot het schrijven van een gedicht. Maar hoe gaan we om met het werk van de leerlingen en hun begeleiders? Op welke manier begeleiden we ze zonder ze te bruuskeren? Hoe redigeren we gedichten tot meer-zeggende verzen die door alle betrokkenen worden gewaardeerd? Via onmiddellijk toe te passen vaardigheden kunnen cursisten na de vorming met meer zekerheid aan de slag.

Inhoud

Na het lezen en genieten van poëzie wil je je leerlingen ook wel aan het schrijven zetten: samen de eerste stappen zetten in verzen waarin klank, woordspel en gevoelens verbonden worden tot een origineel en harmonisch geheel. Hoe geef je aan het poëtisch werk een score? Hoe zet je het eerder klassieke eindrijm – niet zelden wat gewrongen – om in een klankenspel waarin onder meer ook medeklinker- en binnenrijm een rol spelen? Of hoe breng je de kracht van witregels aan? Uiteraard komen ook de hoofdletters, de interpunctie en mogelijk een zoektocht naar een wervende titel aan bod.

Leerlingen kunnen best wat schrijftips gebruiken, maar willen niet ‘verbeterd’ worden. Een oefening op glad ijs dus…

Deelnemers brengen gedichten van hun leerlingen of van henzelf mee.

Aansluitend bij de vorming ‘Mijn vingers golven regenbogen’.

Methodiek

Tijdens een vorming van drie lesuren brengen leerkrachten poëtisch werk mee van hun leerlingen (of van zichzelf) en genieten ze van een toekomstig verschil in aanpak tijdens de ‘afwerking’ waarin niet ‘verbeterd’ wordt. Een eerste aanzet wordt gegeven aan de hand van praktische voorbeelden uit de genese van gedichten van leerlingen uit de basisschool en secundaire school; van kinderen, jongeren en (jong)volwassenen.

Alternatief: de navormer toont zich ook bereid tijdens een voor- of namiddag meerdere leerkrachten te begeleiden bij het redigeren of interpreteren van de gedichten van hun leerlingen.

Beginsituatie

We richten ons graag tot deelnemers die in hun school of hun sociaal-culturele omgeving, werk willen maken van een cultuuraanbod waarin ook de ‘zeggingskracht’ van poëzie een rol speelt. Zo zal bv. in de schoolomgeving Gedichtendag niet langer ongemerkt voorbijgaan. Belangrijk wordt de appreciatie van het eigen werk van de leerlingen, de verwondering over de weergave van hun gevoelens. Misschien kan er een deelname aan poëziewedstrijden binnen of buiten de school overwogen worden?